بررسی تاثیر استفاده ترکیبی از دودۀ سیلیس و زئولیت بر خواص بتن تازه و سخت‌شده خودتراکم

استفاده از انواع پُرکننده به عنوان جایگزین بخشی از سیمان مصرفی در بتن خودتراکم می‌تواند باعث کاهش هزینه‌ها، کمتر شدن آلودگی زیست‌محیطی، صرفه‌جویی در مصرف انرژی و بهرمندی از محصولات جانبی کارخانجات تولیدی شود. با این‌حال، هر‌چند وجود پُرکننده‌ها باعث بهبود خاصیتی از بتن خودتراکم می‌شود ولی ممکن است باعث تنزل خاصیت دیگری شود. یکی از راه‌هایی که اخیراً توسط محققان برای کاهش اثرات منفی پُرکننده‌ها در بتن خودتراکم مورد توجه قرار گرفته است، استفاده از آنها به‌صورت ترکیبی می‌باشد. هدف اصلی این مطالعه آن است که خواص بتن تازه و سخت شدۀ خودتراکم حاوی ترکیب دوگانه و سه‌گانه سیمان، دودۀ سیلیس و زئولیت را مورد ارزیابی قرار دهد. خواص بتن تازه شامل جریان اسلامپ، زمان رسیدن جریان اسلامپ به قطر 50 سانتی‌متر (T50)، قیف V شکل، جعبۀ L شکل، شاخص پایداری چشمی و الک پایداری می‌باشد. خواص بتن سخت شده نیز برای مقاومت فشاری (در سنین مختلف شامل 3، 7، 14، 28 و 90 روزگی)، مقاومت کششی و جذب آب (اولیه و نهایی) آزمایش شده است. همچنین برای مدلسازی رفتار واقعی بتن در کارهای اجرائی، جریان اسلامپ و مقاومت فشاری با گذشت زمان انتقال تخمین زده شده است. نتایج بتن تازه نشان می‌دهد که با نسبت ترکیب مناسب دودۀ سیلیس و زئولیت در بتن خودتراکم، پایداری و خاصیت رئولوژیکی مطلوب به‌دست خواهد آمد. همچنین افزودن دودۀ سیلیس باعث افزایش مقاومت فشاری اولیه و نهایی بتن خودتراکم حاوی زئولیت می‌گردد. از طرفی کاهش ابقاء جریان اسلامپ در نمونه‌های حاوی زئولیت با افزودن دودۀ سیلیس تا حدودی جبران می‌گردد.